Caz Çağı Öyküleri

Yazarın biyografisi.

Bu bir güney yakası öyküsüdür. Olaylar Georgia'nın şirin kasabası Tartan'da gerçekleşir.

Sanırım şimdiye kadar yazdığım hikayeler arasında beni en az zorlayan ve belki de en çok eğlendiren hikaye bu olmuştur.

Geçtiğimiz yıl bahar aylarında gerçekleşen birtakım olaylar 1929 Temmuz'unda Smart Set'te yayınlanan bu sevimsiz hikayenin içerisine dahil olmayı başardı.

Yemek odasının bitişiğindeki küçük odaya geçti.

"Başka dergilere de yazıyor musunuz?" diye sordu genç kadın.

"Ucuz mala sahip kapitalistler, mali çöplükler, kıt görüşlü tüccarlar ve tefeciler. Babam onların ruhu bile duymadan hepsini satın alabilirdi."

"Kölelerin yattığı yer şurası", sopasıyla sol taraflarında kalan ve dağ tarafında gotik bir endam katan mermer yapılı kemerli yolu gösteriyordu.

Bu hikaye Mark Twain'in bir sözünden etkilnilerek yazılmıştır: "Ne yazık ki hayatın en iyi kısmı en başından gelip geçer ve en kötü kısmı hep sona kalır."

Bu hikaye üniversite yıllarının bir ürünüdür. Birçok kez gözden geçirildi ve 1921'de Smart Set dergisinde yayınlandı.

Bu hikaye yazıldığı zaman ikinci romanımın ilk taslağını yazmayı yeni bitirmiştim ve doğal bir tepki olarak hiçbir karakterinin ciddiye alınmasına gerek duyulmayacak bir hikaye ile kendimi eğlendirmek istedim ve korkarım ki uymam gereken düzenli bir taslağın olmaması kendimi biraz kaybetmeme sebep oldu.

Yılların su gibi aktığı ama günlerin geçmek bilmediği zamanın telaşına kapılan Merlin, 31 ve 32 derken birdenbire 35 olmuştu.

Bu hikaye için söyleyebileceğim tek şey şu ki; ona karşı koyamamamın sebebi onu yazmam için bana yalvarmasıydı.

Dergide yayımlanan bu hikayem New York'ta bir otel odasında yazılmış olmasıyla diğer hikayelerden ayrı tutulmakta.

Cheapside'li Tarquin gibi bu hikayemi de Princeton'dayken kaleme aldım ve hikaye yazıldıktan uzun bir süre sonra Vanity Fair'de yayımlandı.