Bilindiği gibi Tula'nın kuzey kısmı Oka nehrinin geniş şeridiyle Moskova'nın ilçelerinden ayrılır ve Orta Rusya'nın görülmeye en değer yerlerinden biridir. Burası Oka nehrinin kıyısından dik yamaçlarla yükselir.

İhtiyar Akim ile çocuğun gittikleri bu yol Balıkçı'nın eviyle Sosnovka arasındaki tek ulaşım yoluydu. Balıkçı tuttuğu balıkların çoğunu Kolomna'da ve Oka nehrinin çayır tarafındaki köylere sattığı için kendisinin Soskovka köyüyle yok denecek kadar az bir irtibatı vardı.

Balıkçı büyük bir aileye sahipti. Karısı ve sekiz yaşındaki küçük oğlundan başka iki oğlu daha vardı. Büyük oğlu 26 yaşındaydı ve evliydi. Onun da iki çocuğu vardı.

"Buyur kardeşim gel haydi" dedi Gleb neşeyle, kaşığını tabağının kenarına vurarak. "Belki de bizim hanımlar hamarat hızlı kadınlardır. Kim bilir belki de çoktan seni ağırlamışlardır bile."

İhtiyar balıkçı alt tabakadaki tüm emekçi insanlar gibi sabahları çok erken kalkardı. İlkbahar ve yazları tarla kuşlarıyla, sonbahar ve kışları ise güneşle uyanırdı.

Anna'nın sözlerinden cesaret bulup balıkçının evinde misafir olarak kaldığı o sabaha kadar Akim Amca uzun ve beyhude hayatı boyunca hiç böylesine sıkı çalışmamıştı.

Akim Amca'nın Gleb'in evine yerleşmesinin üzerinden daha bir ay geçmemişti ki evin çatısının üstünde bir kuş yuvası ortaya çıkmıştı.

Kasvetli, yağmurlu ve soğuk bir sonbahar gününde rüzgarın uğultusu hüzün verir, dinle onu, dur, dinle!

Balıkçı Gleb'in ailesi en gencinden en yaşlısına kadar her zaman meşguldü. Evin avlusu saman yığınlarıyla doluydu.

Gölün kıyısında yaşanan ve balıkçı Gleb Savinov'un küçük oğlunun kalbini derinden yaralayan bu olayın üzerinden birkaç ay geçmişti.

Neyse ki cesur yabancılar düşmedi. Diz boyu suyun içinde yürüdüler ve her bir adımda önündeki buzu dikkatle yoklayan liderlerini tek sıra halinde takip ettiler.

Ertesi sabah Vanya ve evlatlık oğluyla nehir kenarına inerken yolda onlara "İşte şimdi onlar. Acaba mı? Nasıl geçtiler acaba? Nehir artık tamamen taşmaya başladı." dedi Gleb.

Sabah olduğunda nehir karşı kıyıyı çoktan sular altında bırakmıştı. Sular ufukta kaybolmuş gibi çayırların üzerinden aktı, aktı.

Kutsal Perşembe günü öğleden birkaç saat önce Gleb kapıdan çıkmak üzereyken Vanya'yı durdurdu. "Nereye gidiyorsun?" diye sordu.

Kondrati Amca eski bir Rus deyişine göre; hareket eden bir insandı. Evin erkeği rüzgarı koklamalı kadınıysa dumanı, yani Kondrati evin sadece duvarları ve damıyla ilgilenir, tüm ev içi işlerse kızına kalırdı.

Yeter ama artık, ağlamakla ne olacak? Ağlanacak bir şey yok ki! Temelli gitmiyor hem. Tanrı büyüktür. Onu tekrar göreceğiz. Hem de gerçek bir adam olarak. Bu yüzden ağlamanın bir anlamı yok. Dünyanın kanunu böyle. Bir tek sen değilsin ki. Binlerce insan var senin gibi. Hepsi alışıyor.

Yağmurlu gri bir gündü. Gök kubbenin tonozo çökmüş de sessiz yer yüzünün üzerinde derin düşüncelere dalmış gibi görünüyordu.

Komarevo köyü büyüklüğü, içindeki bazı binaların güzelliği ve burada ikamet eden varlıklı 5-6 aile sebebiyle birçok taşra kasabasından çok daha önemli bir yerdi.

Gleb, evlatlık oğlundan, ertesi sabah güneş doğmadan çayırlık tarafa geçip tuttuğu işçiyi getirmesini istedi.

Gleb Kondrati Amca ile konuştuktan sonra eve döndüğünde evlatlığa tek bir söz dahi etmedi. Oysa o serseriye iyi bir ders vermeyi ne kadar istiyordu.

Üzerinde aynı kıyafetler olduğu halde, Zahar'ın üzerinde şimdi Komarevo panayırında veya Gleb'in yanında çalışırken olduğu gibi züppe bir hal yoktu.

"Hadi şimdi gel ağabey, neden bu kadar inatçısın? Neden gelip benimle kalmıyorsun? Böyle daha iyi olacak benim için de. Başka bir şeyi araya sokmadan erkek erkeğe soruyorum işte sana. Neden hayır diyorsun?"

İhtiyar Gleb'in Kondrati Amca'nın varlığından da duyduğu şevkle, gücünün çok üzerinde veya kendi deyişiyle iyi bir iş için kendini hiç esirgemeden çalıştığı o ölümüne iş günleri sağlığını kötü etkilemişti.

Gleb'in cenaze töreninden sonra Grişka'nın ilk düşüncesi kapağı bir an önce Komarevo'ya atmak olmuştu. İhtiyar balıkçının hastalığı ve son avından ölümüne kadar geçen süreyi sayarsak 3 hafta sürmüştü.

Grişka aşevinin içinden geçerek ufak karanlık bir odaya girdi. Kabaca birleştirilmiş levhalarla kaplı duvarları çatıya kıtı kıtına ulaşıyordu. Yerde neşeyle fokurdayan bir semaver duruyordu.

Grişka'nın mirasının yarısını bir çırpıda harcamakla daha önce ara sıra arkadaşlarının kendisine ikram etmiş olduğu birkaç şarabın karşılığını fazlasıyla ödemiş olduğunu söylemeye gerek yok.

Kısa süre sonra balıkçıların Bolotova'da bir ceset buldukları haberi geldi.